Δίχως αμφιβολία η ιεραποστολή αποτελεί πρόσκληση και πρόκληση ταυτόχρονα. Είναι πρόσκληση, διότι καλείται κανείς να εξερευνήσει νέους τόπους, νέους πολιτισμούς και να μεταφέρει ως το πιο απομακρυσμένο σημείο του χάρτη το φαιδρό της Αναστάσεως του Χριστού κήρυγμα. Συνάμα όμως αποτελεί και πρόκληση, καθώς εκείνος που θα αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα, θα πρέπει να είναι έτοιμος να αφήσει κάθε είδους άνεση και πολυτέλεια, να ριχτεί στο σκάμμα των δυσκολιών, να παλέψει, να υπερπηδήσει τα εμπόδια, να υπομείνει τις αντιξοότητες και να τις ξεπεράσει κρατώντας άσβεστη την δάδα της ελπίδας και της πίστης για χάρη των αδελφών του.

Σε ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι στην πολιτεία της Ανάμπρα στην Νιγηρία οδήγησε τα βήματα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νιγηρίας κ. Νικοδήμου, η ποιμαντική μέριμνα για το ποίμνιο της Ιεράς του Μητροπόλεως. Ταξίδι κοπιαστικό, το οποίο απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και αρκετή προετοιμασία για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί, όπως βέβαια και όλα τα ταξίδια στην δύσκολη και απαιτητική ήπειρο της Αφρικής. Σκοπός του, να βρεθεί δίπλα στο ποίμνιο του και να συναντήσει τους περισσότερους από τους ιερείς που διακονούν μακριά από το Λάγκος όπου εδρεύει η Μητρόπολη, για να ενωθεί μαζί τους δίνοντας τους την στήριξη και την αδελφική του αγάπη προς ενίσχυση του έργου τους.

Κατά την πενθήμερη επίσκεψη του, ο Σεβασμιώτατος έτυχε της θερμής υποδοχής του Βασιλιά της Nanka κατά τρόπο που αρμόζει στην παράδοση, στα ήθη και τα έθιμα του τόπου.

Tην μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας και της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων, ο Σεβασμιώτατος την εόρτασε ιερουργώντας στον κατάμεστο από εκατοντάδες πιστούς Καθεδρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Νάνκα. Στην Θεία Λειτουργία παρευρέθηκε ο Βασιλιάς, οι τοπικές αρχές, όλοι οι πρόεδροι των δημοτικών κοινοτήτων της περιοχής, καθώς και όλα τα συμβούλια των ορθοδόξων ενοριών,, με τους οποίους είχε την ευκαιρία να συναντηθεί. 

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, προέβη στην εις πρεσβύτερον χειροτονία του ιεροδιακόνου π. Antony, ενός φερέλπιδος ντόπιου κληρικού, εγγάμου και πατέρα τεσσάρων παιδιών. Στον πατρικό του λόγο ο Σεβασμιώτατος, αφού πρώτα μετέφερε τις πατριαρχικές ευλογίες του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ Θεοδώρου σε όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα, νουθέτησε τον νέο πρεσβύτερο με λόγια αγάπης και υποστήριξης για το νέο έγο το οποίο καλείται να αναλάβει ως διάκονος των Ιερών Μυστηρίων. Του επεσήμανε τον σταυρικό δρόμο της ιερωσύνης, την ύψιστη ευθύνη και την διακριτική αγάπη με την οποία θα πρέπει να αγκαλιάζει την κάθε πονεμένη ψυχή.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας παρατέθηκε τράπεζα για όλους με άφθονο φαγητό και ακολούθησαν οι χαιρετισμοί με πρώτο τον ιερέα της ενορίας, ο οποίος αφού καλωσόρισε εγκάρδια τον Μητροπολίτη, παρουσίασε ένα νέο πρότζεκτ, σχετικά με την ανακαίνιση και αναβάθμιση των τοπικών εκπαιδευτηρίων. Να σημειωθεί ότι υπό την δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεως Νιγηρίας ανήκουν δυο ορθόδοξα εκπαιδευτήρια με διακόσιους ογδόντα μαθητές, οι οποίοι παρά τις δύσκολες συνθήκες, με την στήριξη της τοπικής Εκκλησίας συνεχίζουν το ταξίδι της γνώσεως, ενώ οι μισθοί των καθηγητών καλύπτονται πλήρως από την Ιερά Μητρόπολη. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σεβασμιώτατος με ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της νεότητας, ενδιαφέρθηκε από την πρώτη στιγμή της άφιξης του στην Νιγηρία για το πώς θα δώσει χαρά στους νέους και πως θα στηρίξει την πορεία τους και την ανέλιξη τους, τονίζοντας ότι η ελπίδα για το αύριο ανήκει σε αυτούς.

Τέλος, στο εορταστικό παραδοσιακό πρόγραμμα που ακολούθησε, προσφέρθηκαν  ντόπια προϊόντα ως δώρα αγάπης προς τον Μητροπολίτη κ. Νικόδημο. Το σπουδαιότερο και ωραιότερο όμως δώρο ήταν η παρουσία όλων αυτών των ψυχών που τον πλαισίωσαν και χαίρονταν μαζί του, ιδιαιτέρως των παιδιών που πρόσφεραν την αγάπη τους φωτίζοντας με τα τραγούδια και το χαμόγελο τους όλους τους παρευρισκόμενους. Αυτές οι στιγμές άλλωστε είναι οι χαρές ενός κληρικού, που τον ενδυναμώνουν στο δύσκολο και πολλές φορές μοναχικό ταξίδι σε μια ήπειρο απαιτητική ως προς τις συνθήκες ζωής, φιλόξενη όμως ως προς τους ανθρώπους της.

Ευκαιρίες σαν αυτή είναι που μαθαίνουν κάποιον να εκτιμά το χαμόγελο μέσα στην δυσκολία, να βρίσκει ελπίδα ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Η μοναξιά της ιεραποστολής μπορεί να είναι βαριά, αλλά κάθε καρδιά και κάθε βλέμμα που ξεχειλίζουν από ευγνωμοσύνη, έρχονται για να θυμίσουν ότι η αγάπη δεν γνωρίζει αποστάσεις και σύνορα. Και αυτή η ευαισθησία, αυτή η βαθιά σύνδεση με τον πόνο και τη χαρά των ανθρώπων, είναι ένα πολύτιμο δώρο που η Αφρική χαρίζει σε όσους ζουν και αγαπούν αυτή τη γη.